Bu Dünya Bizimdir

dışarıdan bakıldığında pesimist gibi duruyorum. içeriden de öyleyim zaten. ama hele bir yağmur yağsın. değmeyin keyfime ; pesimistliğimin zirvesine çıkarım.

niye girdin ki dün rüyama? şu an içimde anlamlandıramadığım bir duygu var ve bu duygu hem uyumamı hem de uyumamamı emrediyor. ben ne yapacağımı bilmiyorum.

dün yağmur yağdı ve benim aklıma gelen o her zamanki şey beynimi kovaladı. ‘sen bir ucundan başla ülkenin ben bir ucundan ortada buluşalım’ dedik ama malum. her neyse kelimelere dökmek zor oluyor. buna da ‘içimdeki duygunun yok muhabbet ortağı’ diyelim ve geçelim.

bu gece , yine evimin nepalde kaldığını hissediyorum. parise bir uçak arıyorum ,çift kişilik yer bakıyorum; mümkünse istanbul aktarmalı ve mümkünse çok acele. varsa bir adet mercedes w126, ya da model 36 , olmasa da olur sen olduktan sonra. sen de gelmezsen canın sağolsun. ben parisi tek de gezerim ziyanı yok.

olmadı bir parlıament de olur ya da marlboro bütün bunların yerine