27.08.21

sıkıştım kaldım bir sokak arasında. caddeye 25 dakika yürüme mesafesi var minibüs de geçmiyor. caddeden metro Metrobüs de yokmuş. yani yolum 25 dakikadan uzun ama gideceğim yer belli değil. otostop çekiyorum artık nereye götürürse.

ben bu benzetme işini bırakayım yok yapamıyorum. aç karnına çay sigara ile doldurdum vücudu. karmakarışıklığın tam ortasındayım. gariptir ki karmakarışık bir yerin ortasında olduğumu nasıl biliyorum? neyse.

ben bir bok yapamazsam kimse kılını kıpırdatmaz bana biliyorum. zaten de kimseden ben medet ummam ama daraldım ve sıkıştım. ama o gülmeyen yüzümle iyi saklayabiliyorum çünkü bütün hayatım zaten böyle geçiyor zannediyorlar. aslında yanlış değil ama arada sevindiğim şeyler de oluyor.

şikayet etmekten hiç haz almam edeni de sevmem. şu an kendimden tiksiniyor olabilirim ama çok da umrumda değil. “battı balık yan gider” sözünü yaşayasım var. ve de yaşıyorum. çayım mı soğumuş, sigaramı küllük mü içmiş umurumda değil valla. bayadır bu kadar çay içmemiştim.

kaç satır yazı yazmışım hiçbir şey ifade etmiyor vazgeçtim yazmıyorum bir şey zaten de yazamıyorum. durumları toparlarsam görüşürüz.

ya da siz ölürseniz.